“                 ”

ความว่าง ไม่ใช่สภาวะจิตแต่เป็นแก่นของจิต

คําพูด ไม่ใช่สิ่งที่พูดถึง

ความคิดไม่ใช่สิ่งที่คิด

เมื่อเข้าใจความต่างในความเหมือน

และเข้าใจความเหมือนในความต่าง

จะเกิดความไม่ยึดมั่นตัวตนเป็นศูนย์กลาง

และไม่แบ่งแยก

การเห็นความเป็นปัจเจกในทั้งหมด

และเห็นทั้งหมดในความเป็นปัจเจก

จะเกิดความเคารพคุณค่าภายในตนเอง

และจะเกิดความเคารพคุณค่าภายในผู้อื่นเช่นกัน

การเฝ้าดูโดยไม่ตัดสินไม่เลือกไม่เปรียบเทียบ

จะเกิดความเข้าใจเห็นสิ่งต่าง ๆ ตามที่มันเป็นตามธรรมชาติ

และเห็นความจริงความดีความงามในทุกสิ่ง

เพราะทุกสิ่งคือความจริงความดีความงามอย่างที่มันเป็นตามธรรมชาติ

นี่คือศิลปะของชีวิต

“ศิลปะ” เป็นกระบวนการเรียนรู้จักตนเอง สังคมและธรรมชาติ

หลังจากนิทรรศการ ปัจจุบันขณะ ที่ไร้กาลเวลา (งานคัดสรร) ซึ่งจัดแสดงขึ้นในปี 2560 ณ นำทองแกลเลอรี

ในปี 2563 คามินได้จัดนิทรรศการเดี่ยวภายใต้ชื่อ  “                 ” ขึ้นอีกครั้ง ณ นำทองอาร์ตสเปซ

คามินได้ค้นคว้า และทำความเข้าใจเกี่ยวกับ “                 ” ผ่านกระบวนการหลากหลายรูปแบบ เช่น การอ่านหนังสือ นั่งสมาธิ การพิจารณาทำความเข้าใจประสบการณ์ของตนเองแต่ละขณะ และพยายามถ่ายทอดความเข้าใจออกมาเป็นผลงานศิลปะหลากหลายรูปแบบ ทั้งงานวาดเส้น งานจิตรกรรม ประติมากรรม บทความ วีดีโอ และภาพพิมพ์ ซึ่งได้รวบรวมอยู่ในนิทรรศการครั้งนี้